อย่าหลงเหยื่อ เราควรทำชีวิตเราให้มีประโยชน์
พิจารณาให้เห็นว่า อย่างไรเราก็ต้องตายแต่ก่อนตาย เราควรทำชีวิตเราให้มีประโยชน์
ให้ละคลายความยึดมั่นถือมั่นในโลกามิส
โลกามิส คือ เหยื่อล่อให้ติดอยู่ในโลกนี้
เหยื่อล่อได้แก่รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส
ธรรมารมณ์ต่างๆ
เหยื่อล่อนี้จะทำให้ใจหลุดออกจาก
เส้นทางสายกลางของพระพุทธเจ้า เป็น
เหตุให้ใจห่างจากกระแสของพระนิพพาน
ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดของความสุข ความบริสุทธิ์
เมื่อห่างมากๆ เข้า เราก็จะไปจมจ่อม
อยู่ในโลกามิส คือเหยื่อล่อนี้ ชีวิตจึงเต็ม
ไปด้วยความระทมทุกข์
มนุษย์เดี๋ยวนี้ ปล่อยปละละเลยใน
กระแสของพระนิพพาน และหมกมุ่นยินดี
อยู่กับวิทยาการใหม่ๆ ติดกับโลก ติดกับ
วัตถุ จึงเหมือนเดินอยู่ในที่มืด
อย่าไปหลงคิดว่ามันเป็นจริงเป็นจัง
และไปยึดมั่น ถือมั่น จนกระทั่งคลายไม่
ออก หน้ามืดตาลาย ไม่เห็นว่าเป้าหมาย
ชีวิตนั้นคืออะไร ท่านจึงให้ปลดปล่อยวาง
ในโลกามิสเหล่านี้ แล้วให้ใจยินดีในพระนิพพาน
คุณครูไม่ใหญ่
ชีวิตในโลกหล้า ลวงตา
เห็นทุกข์เป็นสุขพา โศกสิ้น
ดั่งเหยื่อที่ล่อปลา ติดเบ็ด
แสบเผ็ดเดือดร้อนดิ้น กว่าได้เห็นธรรม
คุณครูไม่ใหญ่
0 ความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น